Spis treści
HPU i co dalej
2
3
Wszystkie strony

 

Gruczoł tarczycy produkuje hormon tyroksynę (T4) i trójjodotyroninę (T3). Ten ostatni jest produkowany przez gruczoł tarczycy jedynie w małych ilościach. Większość hormonu T3 jest produkowana w tkankach z T4. W rzeczywistości T3 jest aktywnym hormonem tarczycy, rodzajem prohormonu. Hormony  te w 99,5 procentach wiążą się z białkami (tyreoglobulina). Aktywne są jedynie wolne hormony.  W zdrowym organiźmie gruczoł tarczycy produkuje dziennie niezbędną ilość hormonów, które są zużywane. Aby to umożliwić przysadka mózgowa produkuje  hormon stymulujący tarczycę (TSH). Gdy tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów, poziom TSH wzrasta. W przypadku, gdy we krwi krąży wystarczająca ilość hormonów, poziom TSH spada. Ten zwrotny mechanizm/sprzężenia zwrotnego dopuszcza  wielość  interpretacji diagnostycznych dla (sposobu pracy) tarczycy. W powszechnej praktyce medycznej przyjęte jest wykonywanie dwóch rodzajów prób/badań przy podejrzeniu obniżonej funkcji tarczycy: TSH i wolne T4 (FT4) w osoczu krwi. Jeśli TSH jest podwyższone i poziom T4 jest normalny lub w dolnej granicy normy, pacjent taki ma subkliniczną postać niedoczynności tarczycy (czytaj: lekką postać niedoczynności tarczycy). Jeśli TSH jest podwyższone, a poziom T4 jest niski, wówczas u pacjenta zdiagnozowana zostaje niedoczynność tarczycy. Próba cholesterolu może podeprzeć diagnozę: cholesterol w osoczu krwi jest wysoki w przypadku występowania niskiej funkcji tarczycy i na odwrót. w powszechnej praktyce medycznej dużą estymą cieszy się zwłaszcza test TSH. W książce medycznej „Schildklierziekten” („Choroby tarczycy”) napisanej przez prof. dr W.M. Wiersinga i dr E.P. Krenninga jest wspomniane, że we wszystkich przypadkach niedoczynności tarczycy TSH jest podwyższone. Broszury dla pacjenta podtrzymują taki obraz. Lekarz internista dr J.W.F. Elte wspomina w swoim „Krótkim przewodniku dla pacjentów z problemami tarczycy” (Korte handleiding voor schildklierpatienten), że dla celów badań przesiewowych/kontrolnych oznaczenie TSH jest wystarczające. Według dr Elte mechanizm zwrotny/sprzężenia zwrotnego między tarczycą a przysadką mózgową jest „tak precyzyjny, że każde najmniejsze odchylenie funcji tarczycy bezpośrednio przekłada się na odchylenie poziomu TSH we krwi”.

Jednak, drugą stroną medalu jest to, że również osoby o „normalnym” poziomie TSH i T4 mogą mieć ewidentne objawy (charakterystyczne dla) niskiego poziomu funkcji tarczycy i ich stan może znacząco się polepszyć, jeśli będą leczeni tak jak pacjenci z niedoczynnością tarczycy. Potwierdzenie tego można znaleźć w literaturze. Pionier dr Broda Barnes w swojej wzorcowej pracy „Niedoczynność tarczycy. Niepodejrzewana choroba.” z 1976 roku już ostrzegał  przed przedkładaniem wyników badań laboratoryjnych nad obraz kliniczny. Dr Gordon R.B. Skinner w osiemdziesięcioosobowej grupie pacjentów z niedoczynnością tarczycy (hipotyroidyzmem) stwierdził jedynie  czterech pacjentów z TSH  powyżej  normalnego zakresu referencyjnego (0,5 – 5,5 mU/L).  Przeciętna wartość w tej grupie wynosiła 2,2 mU/L. Belgijska endokrynolożka Teresa Herthoghe wyłożyła to jeszcze dobitniej w 2002 roku: za pomocą testu TSH można wykryć jedynie od 2 do 5 procent pacjentów z niedoczynnością tarczycy. Ostatnio coraz więcej badaczy skłania się do ustanowienia górnej granicy zakresu referencyjnego dla TSH na poziomie 2,5. Historia HPU świetnie się z tym łączy.

Choroba Hashimoto

Praktyczne zastosowanie testu TSH, zwłaszcza u osób z HPU jest często bardzo małe. Przeciętnie zdrowi młodzi ludzie mają wysokie wartości TSH, które ulegają obniżeniu gdy są starsi. Również u osób z pozytywnym wynikiem HPU wraz z wiekiem poziom TSH obniża się. Pomimo tego bardzo często w tej grupie stwierdza się bardzo niskie poziomy TSH u młodych osób. U kobiet w wieku 20 lat, często są stwierdzane wartości poniżej 1,0 mU/l, których raczej można byłoby się spodziewać u ludzi między 60 a 70 rokiem życia. Przy takich niskich wartościach, często jest bardzo obniżona płodność. U kobiet z pozytywnym wynikiem HPU, ponad 85 procent z nich ma TSH poniżej  2,0 mU/l. Jeśli TSH przekracza 2,5 mU/l, 60 procent kobiet  posiada przeciwciała przeciwko gruczołowi tarczycy. W 35 procentach takich przypadków występują przeciwciała o wartości ponad 60 U/ml przeciwko peroksydazie tarczycowej (anty-TPO), co potwierdza  podejrzenie choroby Hashimoto. Wartości graniczne, które wykorzystują lekarze mogą różnić się od siebie. U osób z podniesionym poziomem anty-TPO, które nie mają pozytywnego wyniku HPU, TSH często podnosi się znacznie powyżej 30 mU/l. Wśród osób z pozytywnymi wartościami HPU znanych jest jedynie kilka przypadków osób, u których wartości TSH przekraczają 20 mU/l. Oznacza to, że choroba Hashimoto nie zostanie rozpoznana w grupie z HPU, ponieważ w większości przypadków rosnące TSH pozostanie w granicach normalnego zakresu referencyjnego (osiągając 4,5-5,5).

Okazuje się, że ponad 85 % kobiet z HPU z anty-TPO powyżej 60 mU/l zaczyna chorować kilka miesięcy po porodzie nigdy już nie osiągając poprawy swojego stanu. Kobiety chorują na chorobę Hashimoto od pięciu do  dziesięciu razy częściej od mężczyzn. Na początku osoby takie nie czują się chore, mają jedynie pewne trudności przy połykaniu. Z początku występuje dziwne zjawisko polegające na lekkiej nadaktywności tarczycy (hipertyroidyzm): osoby takie trochę tracą na wadze, dostają kołatania/palpitacji serca, trawienie jest szybsze, pojawia się biegunka, trudności z tolerancją wysokich temperatur oraz wytrzeszcz oczu. Jest to stan przejściowy. Później następuje spowolnienie pracy gruczołu tarczycy. Choroba Hashimoto może przybrać formę hipertroficzną lub atroficzną. W przypadku hipertrofii gruczoł tarczycy puchnie. Taka postać występuje zwłaszcza u dzieci i młodzieży. W przypadku atrofii tarczyca „usycha”. W ciężkich postaciach cała tkanka może zaniknąć. Najczęściej proces ten kończy się, kiedy tarczyca skurczy się do 3-7 ml.

Kobiety z chorobą Hashimoto zwykle czują się znacznie lepiej podczas ciąży, ponieważ reacja na obce białko musi osłabnąć aby  ciąża się utrzymała. Taka poprawa następuje przy występowaniu wielu chorób, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów i miastenia gravis (osłabienie mięśni). Ponieważ przeciętnie kobieta z pozytywnymi wartościami HPU często czuje się mniej żywotna podczas ciąży, poprawa stanu zdrowia wskazuje na istnienie przeciwciał przeciwko gruczołowi tarczycy. Pomimo zwiekszonej aktywności jednocześnie występuje ryzyko poronienia, komplikacji ciążowych (bólów głowy, zaburzeń widzenia, podniesionego ciśnienia krwi i dolegliwości gastrycznych z powodu toksykoz – zatrucia toksynami, utraty krwi i niskiej masy noworodka. Uderzające zjawisko to pojawiające się około 22 tygodnia ciąży rozwarcie razem lub bez utraty płynu owodniowego. W przypadku HPU łączono to
z niedoborem witaminy B – biotyny. Związek z HPU pozostaje wciąż nieznany (patrz również rozdział 3).

Ponadto: u osób z pozytywnymi wartościami HPU istnieje związek pomiędzy przeciwciałami przeciwko tarczycy, podwyższoną wrażliwością na gluten i problemami związanymi z poziomem cukru we krwi. U osób, u których występuje taki związek uderza fakt, ze poziom ferrytyny (białko transportujące żelazo w organiźmie) jest często obniżony, podczas gdy poziom transferyny (białko przenoszące żelazo do hemu) jest często podwyższony. To zaburzenie nie zawsze wiąże się z występowaniem anemii bądź obniżonym poziomem hemoglobiny (Hb).

Oprócz u osób z HPU, związek ten występuje również u diabetyków, chorych na celiakię oraz chorych na autoimmunizacyjne choroby tarczycy. W tym przypadku równiez stwierdzono obniżony poziom ferrytyny przy podwyższonym poziomie transferyny. Związek ten nie był opisany w literaturze nigdy wcześniej.

Badania przeprowadzone przez dr Marię Tektonidou i innych naukowców z uniwersytetu w Atenach wykazały, że we krwi u 35 procent pacjentów, u których wytwarzane są przeciwciała przeciwko tarczycy, oznaczono  również przeciwciała przeciwjądrowe (ANA). Udział procentowy jest tu znacznie większy niż ten stwierdzony podczas przeprowadzanych kontroli, który wynosi 9 procent. Przeciwciała ANA mogą wskazywać na obecność innych chorób autoimmunizacyjnych. U 3 procent takich pacjentów zdiagnozowano chorobę Sjörgena, a prawie u jednego procenta toczeń rumieniowaty.



 
Ważne

Zobacz spis treści książki -
"Jak żyć z KPU?"


Test KPU on-line - zobacz »

Wypełnij test-ankietę
i dowiedz się czy objawy,
które odczuwasz
nie są spowodowane KPU/HPU

Informacja

Telefony kontaktowe:
+48 666 513 801;
+48 666 504 196;
Poradniki
www.sklep.hashimoto.pl
Odbiór książek i badań,
"Zdrowiej z nami"
ul. Nalewki 5/1/p
od poniedziałku do piątku
w godz. 12.00-16.00

Gościmy
Naszą witrynę przegląda teraz 5 gości